Ωραία ανυπόταχτη

Παρά την αυλή με τις μαντζουράνες λοιπόν

Ο αέρας παίζει με την φουντωτή ουρά του

Και γκρεμίζει τους πύργους που έφτιαξες.

Άτσαλος αέρας, κακεντρεχής.

Κατά το μεσημέρι,

νίπτει τας χείρας του κι αναχωρεί

για μιαν αψάδα που δεν ξαναείδα και δεν ξαναείδες

ο κύριος παμπόνηρος.

Στους δρόμους μία λασπουριά, στα πεζοδρόμια

πεσμένα φύλλα.

Σαρώνει ο χειμώνας τα χωράφια και

Στην μνήμη μου ακροβατείς σαν μια μαινάδα που

νταραβερίζεται με του καημού τα βασανάκια..

Ωραία ανυπόταχτη!