Πυροβολώ..

 Ένα πρόσωπο έκλαιγε πίσω απ' τα σύννεφα

Και το φεγγάρι μορμολύτιζε τις πικροδάφνες.

Ανακάλυψα την σιωπή πίσω απ' την λίθινη παρουσία.

Αίμα που χοχλάζει στις φλέβες των ανυπόταχτων

Αίμα που σέβεται την βοή του και την διατρανώνει

Αίμα που θα διεκδικήσει τα πάντα..

Στον άκοντα χρόνο ο ειρμός διακόπτεται και αλλιώς

Συμβαίνουν τα εικασμένα..

Ναρκοθετώ τον κάμπο των ονείρων και ζω

μ' επικινδυνότητες που ξαφνιάζουν.

Πυροβολώ..