Ανησυχώ για το ύφος και ανησυχώ για την συνδιαλλαγή
Που κλονίζει τον κόσμο μου.
Στην παρτιτούρα μου το άλικο ρόδο
πάντα πρώτο ρόλο θα παίζει-
Να η αληθινή υπεροψία μου! Να κοιτώ
Πέρα απ' τα χαλάσματα, τους καπνούς
Των ερειπίων, τον θόρυβο
Που σηκώνει την πέτσα της γης, αγκιστρωμένη
Στην κοιλιά των αεροπλάνων που εξαπολύουν
βόμβες πάνω στην λογική
Εν ονόματι ενός άνομου κέρδους.
Να η θλίψη μου, να η μελαγχολία μου, η ένταση
Της ψυχής μου.
Και χρειάζομαι το λάβδανο μιας προσευχής
Που ανοίγει όρυγμα καταφυγής κι απ' όπου
θα τρυπώσω στου παράδεισου τις αγκαλίτσες..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου