Τετάρτη οικουμενική..

Είπα, είπες, είπαμε. Ο τόπος

είναι η συνάντηση

μιας σκέψης με την άλλη.

                                          Δένονται λόγια με το τίποτα και

αυτός που ξέρει, βρίσκει, πίσω απ' τα έκδηλα,

το φάσμα των πραγμάτων

που χωρά μες το γεγονός

που έχει, αλήθεια, σημασία.

Φιλοσοφίες αβρές, που ξενυχτούν μες τα κεφάλια

των μοναχικών, και κύκλο κάνουν

στην ζάλη του μυαλού,

σ' αυτό που σαν σκιά πλανιέται

λίγο πριν ξημερώσει κι είναι άβατο το ιερό πλησίασμα

στον ήχο του Θεού.

                                 Λίθινοι τοίχοι, ψηλά καμπαναριά, ψαλμωδίες

που ήρθαν απ' την πέρα γειτονιά- λες κι άγγελοι τραγούδησαν

αφήνοντας τα γέλια τους να ταξιδέψουν

μετά,

μες τον θαμπό ορίζοντα..

Τετάρτη ανταμωμένη με τον όρθρο- Τετάρτη οικουμενική..

Ο θάνατος πλησίασε και έφυγε απογοητευμένος.

Ένα πουλί κελάηδησε μες τα κλαδιά της μυρτιάς, στον τόπο που

ένα σύννεφο έστειλε μια βιαστική ψιχάλα

να δέσει το τοπίο στο άρμα της υπομονής μας..