Τα πουλιά αφήνουν ίχνη ψυχής στον ουρανό που λάμπει.
Στο κομοδίνο μου το βιβλίο εμμένει στο καθεβραδινό μας
ραντεβού.
Για το νερό που πίνω ζητώ πρώτα συγνώμη
από κείνα τα παιδιά κάπου του κόσμου που δεν έχουνε να
πιούν.
Υιοθετώ ευαισθησίες λουλουδιών καθώς παλεύω να επιβιώσω.
Στον λόγο θα ζητάω την πρωτοτυπία του, στο φιλί θα ζητάω το
πάθος.
Είναι σαν θεϊκές αυτές οι δύσκολες ποιότητες.
Εγκαθιδρύω μία χίμαιρα που κάνει τις σκιές πραγματικά σώματα
και στα σώματα
Δίνει φτερά αγγέλου όπως αναλείβονται έως να εξαϋλωθούνε.
Κανένας τόπος δεν μου είναι φίλος.
Κανένας τόπος δεν μου είναι εχθρός.
Θρέφω μια συνείδηση που φέρνει την γλώσσα στον πλουραλιστικό
καθαγιασμό της και τρέμω να μην χάσω αυτή την παιδική φωνή που έχει μέσα μου ο
άντρας που μιλά…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
La sola imagen es impactante. Porque ningún niño debiera pasar sed ni hambre. Un abrazo querido poeta.
Paty Carvajal
Allí en su patria lejos a los niños el amor y la poesía.
Y tassesai al lado de los griegos.
Porque somos dos amigos de amigos...
¡ Besos!
Δημοσίευση σχολίου