Σαν να πιάστηκε φεγγάρι
στο αγκίστρι της νύχτας
κι εγώ που περπατούσα πάντα
στα τυφλά
γυρεύοντας αυτούς που άδικα
πάνε
ποιά είναι η λεβεντιά μου;
Α πατρίδα πίκρανες τον αέρα σου σε πολεμούν
ρουφιάνοι
ρουφιάνοι
κι όλοι οι προδότες του
ντουνιά. Έχω
Αμαρτήσει τοκίζοντας το μηδέν
μου επί την γλαφυρή αθωότητα
έχω απεμπολήσει το λάθος μου
βάρος-
με ψυχή λυτρωμένη πάω σαν ο
λαός μου σε δοκιμασία αντοχής
και ναι! με πείσμα θα νικήσω.
Αχ θυμηθείτε τον Κολοκοτρώνη σας ποιός άλλος
έχει φτερά στην καρδιά μην λυγάτε
πεισμώστε να φανεί το ατσάλι
σας
και ντουφεκίστε μες την
ιστορία να νιώσουν
νικάτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου