Βρέχει σαν μια ειμαρμένη
επίγεια.
Ξιφίδια της σταγόνας που
τρυπούνε την γαστέρα την αβρή της γης.
Αυτοκτονούν.
Μια λάμψη όπως σκάζουνε κι
ύστερα τίποτα.
Όλα τα πίνει ήσυχο το χώμα.
Από τα σύννεφα ξεχώρισε μια
κραταιά μονότονη γιρλάντα του φωτός που αρρώστησε πέντε η ώρα το απόγεμα.
Γείραν μες το μυαλό οι
αναμνήσεις.
Γράφω γιατί δεν έζησα για
τίποτα υλικό.
Γράφω γιατί η Πολιτεία μου
δεν εδραιώθηκε ακόμη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου