Όλο και γίνονται πιο μυστικά τα μυστικά μας

Μια χλωρή ιδέα, ίσως ανεξιχνίαστος παράδεισος

Και είμαι εκεί που η μοναξιά υπερεπληρούται

Από νόημα έντασης. Κοιτώ

Μέσα μου.

Το σπίτι ναυάγιο

Καλή είναι η τάξη των πραγμάτων αλλά χωρίς τον άνθρωπο το σύμπαν χωλαίνει.

Δέκα μερόνυχτα στην ερημιά

Πουθενά δεν βγήκα σε ξέφωτο.

Αλλάζω ύφος της γραφής, όλα αλλιώς τα σκέφτομαι. Οι ιδέες

Εξέχουν από το κεφάλι μου. Σοσιαλιστικός μπερδεμός

Και δημοκρατικές μανούβρες

Και το πολίτευμα δεν φτάνει πουθενά

Που υποφερτό και ευέλπιδο να ‘ναι.

Από σελίδες εφηβείας έρχονται τα λόγια.

Βοούν σαν το μελίσσι μέσα στην κυψέλη του.

Δουλεύουνε επιγραμματικά οι βουλές μου-

Σαν για ν’ αποφασίσουνε την κάθαρση.

Κάπου εκεί μια νύχτα σε κρατώ

Μακριά και έξω απ’ τις αντινομίες της ζωής και έτσι σε θέλω

Που ενώνονται σε σχήμα ιερό οι σάρκες

Κι επαναφέρουν τους  νεόπλαστους στην αγιότητα.

Όλο και γίνονται πιο μυστικά τα μυστικά μας

Ζούμε σαν μυημένοι στο γαλάζιο φως

Κι η σκέπη μας ανοίγει πόρτα στον βαθύ ορίζοντα..