πολλές σιωπές εν γνώση μου χωρίς να καταλήξω κάπου, σπούδασα.

Νωχελικές αναζητήσεις-  ίσως πουθενά να μην πηγαίνει ο χρόνος-
ίσως να ξοδεύεται άσκοπα σαν ένα αεράκι που ζητά
μια κουπαστή ονείρων να πιαστεί-
επιγραμματικά στέκονται όλα
κάτω από το φως του Νοεμβρίου, μες το μεσημέρι, ύστερα
από την ξαφνική βροχή
και ατενίζουν την πλευρά την αθέατη.
πολλές σιωπές, εν γνώση μου χωρίς να καταλήξω κάπου, σπούδασα.
όπως να θησαυρίζεις το χρυσίον του πελάγου και η θάλασσα με κύματα ανάσας να σου ομιλεί.
μόνο ο έρωτας κάπου με έκαψε. -αλλά και πώς
να διαβείς από την άλλη όχθη του
χωρίς να βρέξεις και την αφεντιά σου;
πάντως όσο πλησίασα την τάξη των πραγμάτων και η ύλη με κατέφαγε
όλο το αποταμιευμένο μου αγαθό
είναι πλατιά ανάσα
και ένας ύπνος ακριμάτιστος
μες την πολύτιμη μοναξιά μου..