οίκαδε και η νοσταλγία μου τέχνας εργάζεται

Οίκαδε και η νοσταλγία μου τέχνας εργάζεται-
εδράζονται εντός μου
πολυποίκιλοι κώδικες-
πού με πας βραχνό φωνήεν της χαραυγής;
το ρόδο συλλαβίζει μια βιαστική ηλιαχτίδα
που νέμεται το χάος το περιώνυμο-
σκοτεινιάζω κατά περίσταση
λέπια έχω άτρωτης φύσης-
διόρθωσε την τάξη την μέσα μου
 γαϊτανάκι θεϊκό της νύχτας
οι νομοθέτες κι αν έσφαλαν,
έφεραν πανταχόθεν το χάος
εμείς που ελληνικά πρεσβεύουμε το μέλλον κάθε σκέψης
φιλοσοφούμε και στο αίμα μας γιορτάζει μια ελιά..