Μια λίγη ηχώ
Σαν δόκανο πικρό του
φεγγαριού
Μια περιώνυμη λέξη
Ακόλαστη
Που σημαίνει πολλά
από ένα μυστικό που δεν
ομολογήθη’
Κι ένας κρότος πάνω απ’ τα
βουνά
Όπως οι πυροβολαρχίες του
νου να έπιασαν
δουλειά και πάλι
Νοερά βήματα, ανήσυχοι ύπνοι
Και στο δωμάτιο ανάβω
κουρασμένος το φως
Βαρέθηκα να μοιρολογώ, θα
βλαστημήσω
Μην τυχόν και αλλάξει η
μοίρα τροπάριο
Μην γίνει το ειπωμένο μου
αφορμή
Να γκρεμιστεί αυτό που δεν
μ’ αρέσει καθόλου..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου