Ορατών τε και αοράτων η συντέλεια
προφανώς τε όπως την καταγράφουν
οι αισθήσεις μου
ασφυκτικά σενάρια
ασθμαίνοντας που ανεβαίνω
κλίμακα αυτογνωσίας κι είναι
δύσκολος κάθε προσωπικός παράδεισος
Θα με θυμηθείτε μια μέρα
όταν θα έχουν τελειώσει οι
εγωιστικές αντωνυμίες σας-
θα πείτε "Πού είναι αυτός
που έτρεxε λιβάδια ορεινά να
μας γνωρίσει
με την ανεμώνα
την ιδεατή-
Θα με θυμηθείτε μια μέρα
Όταν λείψουν οι προτροπές μου
και τα πολλά που συλλάβισα
όταν η αισχύνη δεν θα έχει
πλέον το φρένο
της- θα με θυμηθείτε
Όταν θα λείπω κι εγώ
φτωχός των φτωχώνε
κι αόριστος των αορίστων
μα πάντα αριστοκράτης στην
ανάμνηση
και πάντα με, στο πέτο μου, ένα
λουλούδι
φιλοσοφικό κι απέριττα άλικο.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
"και πάντα με, στο πέτο μου, ένα λουλούδι
φιλοσοφικό κι απέριττα άλικο"
Αυτό το άνθος σε κάνει διακριτό Στρατή και σε προωθεί στα ύψη της ποίησης
πολλά φιλιά
Ε να λοιπόν άνθος που εκτελεί χρέη αλόγου του Βελλεροφόντη Ελένη μου..
Τυχαράκιας που είμαι!
Φιλί!
Δημοσίευση σχολίου