Στην Αθηνάς κατηφορίζοντας
βρώμικη πόλη
συναντά την απόγνωση
Και τον άλλο εαυτό των
ανθρώπων.
Φτηνές πόρνες κι ακριβοί
νταβατζήδες
Καταμαρτυρούνε τ’ ανθρώπινα
πάθη.
Ο αέρας μυρίζει μπαχαρικά και
κατουρλιό.
Κάνει τσιμεντένιες τις λέξεις
μου.
Αυτές που τολμώ σαν μια ιδέα
θανάτου να έχει
Σφηνώσει πλέον στο κεφάλι μου.
Εργάζομαι σαν μέρμηγκας
ελπιδοφόρος.
Εθνικός εργολάβος μιας
αλήθειας.
Έχω άλλη γνώμη ζεστή
για της λογοτεχνίας τα
κτίσματα.
Τα θέλω να φιλοσοφούν.
Οφείλει η ρητορεία μου πολλά
στον βιοπορισμό.
Είναι η ζωή σαν ένας στίβος
που αγωνίζονται
μέσα του
Ντελικάτοι και ηλιοπότιστοι
έφηβοι
Που θα ζητήσουνε, μια μέρα,
εθνεγερσία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου