με νοιάζει η φωνή που δεν κατανοώ

σινιάλο πάνω από το αλφάδι της θάλασσας
σινιάλο θερμό σαν επεισόδιο της φωτιάς
σκηνοθετεί την νύχτα ως τον Νοέμβριο που εξαπλώνεται
ως την οικουμενική θλίψη της Ευρώπης.

έρημες κάμαρες που φιλοξένησαν την εφηβεία γερόντων
κάμαρες που λειτούργησε η φαντασία σωστά
αναλογίες του νερού μες την γεωγραφία της συνείδησης
ευέξαπτο φως και αντεπιστρέφον κάτι μες τα λογάκια της σιωπής μας.

με νοιάζει η φωνή που δεν κατανοώ
πλησιάζω την αισιοδοξία του απιστεύτου
δεν ενηλικιώθηκε το παιδάκι που ήμουν
έκλεψα άλλες ηλικίες και σε μια αφετηρία είμαι πάλι
τρανής γιορτής.