Ακόμα και οι λέξεις που αγαπώ φαντάζουν πια ακριβοδίκαιες

Η εξουσία μου είναι μια περιδίνηση μες το κεφάλι αυτού που σκέφτεται

Δεν θέλει τέτοια σίγουρα η εποχή

Αν αφήσω έναν ταπεινό λόγο να σπαρθεί μες το χωράφι των επιφωνημάτων

Η σκορπίνα ιστορία θα με κεντήσει αδρά

Αλλά εγώ εκεί και πείσμονας θα επιμένω

Ήρθα έφυγα επανήλθα συντάχθηκα με τα δύσκολα

Ακόμα και οι λέξεις που αγαπώ φαντάζουν πια ακριβοδίκαιες γιατί με επιμέλεια τις επέλεξα

Ποιος ξέρει η ποίηση πού τον οδηγεί- μπορεί σ’ ένα λάθος

Επιφανειακό και αποκάτω του

Βρίθουν κουβέντες υπερβολικά ανθρώπινες

Από εκείνες που κανείς τυχαίνει μ’ έναν φίλο

Και είναι ζόρικη για να ‘ναι η ζωή

Μπορεί να χαθώ σε νοήματα που με ξεπερνούν, μπορεί να πεθάνω

Αλλά με ειλικρίνεια τα πάντα πλησίασα

Μαστόρεψα το χάος

Τιθάσεψα την ψυχή

Και τώρα ζω το μέγα έλεος της νύχτας που ο απολογισμός της φέρει έναν  ύπνο γαλήνιο..