Ψηλαφώ τα δροσερά φύλλα της καρυδιάς

Ψηλαφώ τα δροσερά φύλλα της καρυδιάς

Μετά την βροχή     όλη η πλάση γελάει

Κάτι δεκοχτούρες κάθονται στια γυμνά κλαδιά της μουριάς

Και σκέφτονται τον ουρανό.

Η μάνα μου με έχασε πριν γίνω όπως θέλει ο κόσμος

Η μάνα μου απόμεινε μ’ ένα παράπονο πικρό

Η μάνα μου δεν υποψιάστηκε την φυλακή που έχτισα.

Ο χρόνος προχωράει γύρω μου σαν πεινασμένο λιοντάρι

Ένα σκαθάρι μάλωσε με την αυγή και με την κόψη κάθε λουλουδιού

Το ρείθρο τραγουδά το ρείθρο κατορθώνει μια κελαρυστή απόφαση.

Στην καρδιά της πρωτεύουσας οι συνοικίες βογκάνε

Αλλοδαποί συνωστίζονται να ασφαλίσουν τον φόβο τους

Έννομη τάξη των κρατούντων, δύσκολο ψωμί

Κάτω από τον μεροκαματιάρικο καημό μας.

Κατηφορίζω ανηφορίζω- ένα και το αυτό.

Η μοναξιά που θέσπισα με σώνει

Από τις πολλές βαρύτονές μου αυταπάτες.