Πλιάτσικο των ανέμων όταν οι ανθισμένες αυλές μαδούν και μένει άγρυπνη πάνω στην μάντρα μία βοκαμβύλια-
Λέω τα που αν τα κατανοήσεις είναι που αθωώνουν σε-
Φροντίζω την λέξη, την γλώσσα-
Εραστής από αυγή κι έως εσπέρας-
Διαβάζω της ποίησης το εκατόφυλλο ρόδο-
Αρσενικός που θέλει όλα τα θηλυκά για ταίρι-
Αναδύομαι από αινιγματικούς ουρανούς:
Συνθέτω μουσικές αγρύπνιας-
Το ειπωμένο μου, το αποσιωπηθέν
Κάποτε πιο φλύαρο από το αυγινό πουλί·
Λέει και λέει-
Θα το προσεγγίσεις
Αφήνοντας την καρδιά σου να σε οδηγεί
Στων αισθημάτων τον δύσκολο δρόμο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου