Τσαλακώνω τον Δεκέμβριο με μανία
οι τελευταίες μέρες του
είναι οι πιο κακογραμμένες σελίδες μου:
σαν να αφαίρεσε κάποιος κάτι και τώρα
τα σημεία στίξης δικαίως επαναστατούν
και θέλουν να ορίσουν τα δικά τους δικά τους.
Πού θα πάει- θα βρω τον ρυθμό, τον ήχο
που καρφώνεται λακωνικά μες την καρδιά του αγύρτη χρόνου
και γίνονται όλα σημασίας τα αδιάφορα.
Κι αυτή η γιορτή- όχι του πνεύματος- αυτή η γιορτή
του ψωμιού που θα φτάνει για όλους
θα κάνει όλα τα ποιήματα ελπιδοφόρα
και να μιλούν μια ευαγγελία ευοίωνη..
2 σχόλια:
Μακάρι...
Γεια σου Μαρίνα!
Μακάρι, πράγματι!
Δημοσίευση σχολίου