Στην λάμπα γύρω πεταρίζουν τριγυρίζοντας
Παραδομένες πεταλούδες της υπομονής.
Κρατούν έναν χορό βαλσαμωμένης πια επιθυμίας.
Όπως περνούν τα χρόνια και λιγότερα πια νιώθω
Από τα μυστικά της έκπληξης-
Λιγότερα από το ξάφνιασμα που φέρνουν τα αισθήματα
Που μέσα σου πρώτη φορά ανάβουν..
Χλομά και κουρασμένα βράδια, αναμνήσεις
Ακριβές
Υψώνοντας τα λόγια μιας ποιητικής πρωτόγονης
Μεταφυσικής-
Όπως ο μέσα μου κρυμμένος νοσταλγός της άνοιξης την ξέρει…
2 σχόλια:
Οι αυτόχειρες της λάμψης... πεταλούδες.
Καλησπέρα Στρατή
:-)
Γειά σου Βάσσια!
Σ' ευχαριστώ για τον περίπατο!
Δημοσίευση σχολίου