Ζυγώνοντας την εντολή και ζυγώνοντας την παρήχηση…
Στα σύμφωνα ξεψυχά η Ιδέα,
Ο ήλιος ζεύει όλους στο υνί του
Πασίδοξος.
Ακούγεται η Τετάρτη που εισβάλει με χαχανητά
λουόμενοι σφυρίζουν στήνοντας χαρές και πανηγύρια·
ο αέρας τρέπει όλες τις μελαγχολίες σε φυγή·
η κοσμοθεωρία μου είναι σε ύπνωση
οικουμενική·
ζω όπως ζει κανείς και κάποτε αθόρυβα πεθαίνει.
Εδώ η ξιπασιά να είμαστε οι παραδείσιοι
πρόσφυγες.
Νοσούμε μέσα στην αλήθεια
και μακριά από τους εαυτούς μας·
νοσούμε ζωηρά.
Ούτε λύπη τώρα ούτε και δάκρυα.
Αυτό που ήταν να κάνουμε το κάναμε.
Στα βάθη του λεξιλογίου ο ήλιος καμακώνει
τον κάβουρα της παρομοίωσης·
ζω όπως έζησα και ακατανίκητα πεθαίνω…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου