Τούτο το ανοικτό τοπίο σμίγει με την θάλασσα·
Μαντρί και ξέφραγη κοιτίδα των ανέμων·
Ο ήλιος έρχεται επίσκεψη κάθε πρωί,
Γυαλίζουνε οι πέτρες του στο άπειρο,
Το καθετί καλημερίζει την αψάδα.
Κάθομαι και εγώ κάτω από το δέντρο της προσήλωσης:
Κάθομαι και με το μυαλό μου ταξιδεύω,
τόσα και άλλα τόσα συλλογιέμαι·
Κι ενώ το ξέρω ο έρωτας πια με προσπέρασε
Εγώ εμμένω να σε μελετώ με τα φιλιά που σπαταλήθηκαν
Κι έχουνε για πατρίδα τους την λύπη μόνο τώρα…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου