Ξημέρωσε. Ένας συρτός καημός στερέωσε
όλη την γη στα ‘’ίσα’’ της.
Τίποτα δεν σιγά
από τις σπίθες της ζωής, της σκέψης.
Κλωνάρι από ευκάλυπτο λυγά και παίζει
Η ζέστα καμπυλώνεται
για να εδραιωθεί
Σαν ένα φίδι
κουλουριασμένο που γνωρίζει
την δύναμή του.
Ανοίγω παράθυρο. Δειλό το φως εισβάλει.
Ιούλιος προ των πυλών.
Νοικοκυρεύω μια κατάσταση που αγαπά την αταξία.
Αφήνω καλοκαίρι να μιλά
με λόγια ρόδινα
Και που, προσεκτικά, φερέγγυος,
τα επαναλαμβάνω…
Έργο του Νταλί..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου