Ερωτική φουρκέτα…

Μιλάς μέσα από ουδέτερα πράγματα, και η φωνή σου

είναι ένας μαγνήτης που συγκεντρώνει

Ήχους πουλιών και μια πελώρια οχλαγωγία.

Κοιμάσαι κάτω από την σκέπη του φεγγαριού.

Εκεί σε βρίσκω, ντροπαλή και με συντεταγμένη

Άγρια θάλασσα μέσα σου, αδάμαστο νερό

Όπως το μεσημέρι όμορφα χαϊδεύει τα μαλλιά σου.

Τίποτα δεν πέρασε λάθος- εμείς νομίσαμε ότι

διαβάζεται κι αλλιώς η Αλήθεια,

Νομίσαμε ότι εκπληρώνονται όλες οι επιθυμίες

πίσω από τον χρόνο της φωτιάς, δεν αρκεστήκαμε

Στο αμίλητο φως που πέρασε μες τις καρδιές μας και τις συνεπήρε.

Τώρα η κάθε μέρα κρατά τα μυστικά σου σε ένα κοχύλι

που ηχεί από μέσα του το όνειρο κι η θάλασσα·

Έρχεσαι, φεύγεις, τρυπάς το κέλυφος της νύχτας

και σταλάζεις τα πιο ακριβά δηλητήρια

στο σώμα του ερωτικού μας καημού

ποτέ για να μην τίποτα ανέκφραστο σώσει…