Στον ήλιο είναι η δίψα μεγαλύτερη:
για τον καιρό για την μέρα για τα πράγματα·
η ύλη με πονά, είναι μια μυστική επάρατη κατάσταση
Ξαφνικά μετά συννεφιάζει
Σκίζονται οι κουρτίνες του φωτός
Προωθείται μελαγχολία ζόρικη
Κάτι παράξενοι άγγελοι σουρώνουν το άμεμπτο πέλαγος
Η ατμόσφαιρα συντρίβει την γαλήνη που ήταν
Εκτελεί η θερμοκρασία το βλέμμα και την ατμόσφαιρα
Κλείνω τα λυρικά παράθυρα μου
Καθεύδω
Πυκνώνεται η σιωπή
Κοντρολάρω την τιμιότητα των ουρανών
Με στίχους
Η επίκαιρη λέξη είναι ‘’Ζωή! Α ζωή, χαρά μου!’’
Εύθρυπτος όταν θα μελαγχολήσω
Καθιζάνω μέσα στην περιρρέουσα λύπη
Σκαρώνω ποιήματα ουδέτερης γραφής
Αγαπώ τα σύνορα που δεν με χώρεσαν ποτέ τους
Ποντάρω στην στιχομυθία των νεφών-
Ντελικάτος ο αισυμνήτης νεφεληγερέτης!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Συνεισφέρω στην γένεση της ‘’αστραπής’’ Σ.Π.
Εκείνο που έχεις "καταφέρει¨
με τα
"αστραπο-βροντά σου" είναι
να μπορεί κάποιος να σε διβάζει,
να σταματάει (για οποιοδήποτε λόγο),
να επανέρχεται στο σημείο της διακοπής,
να κατανοεί τη συνέχεια δένοντας τους κρίκους
της έμπνευσης με κατανόηση
και πλήρη εικόνα...
είτε καθέτως
είτε
από το τέλος, ανεβαίνοντας στην αρχή δίχως να καλπάζει,
δίχως να βαριανασαίνει
για να σε ενστερνισθεί ... Αυτό
δεν το φτιάχνεις εσύ (!!!)
ήρθε
μαζί με τον σπόρο της Δεκάτης Μούσας.
Κι αυτό είναι εκείνο όπου
ουδής μπορεί να σου το στερήσει...
Αυτή είναι η δική σου προσφορά,
η επίπονη !!!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα, ΝΥ
Τα καλύτερα βραβεία μου τα έχω πάρει από εσένα! Όσα μου έχεις γράψει κατά καιρούς με τιμούν και τα λαμβάνω σοβαρά υπ’όψιν μου γιατί σε θεωρώ πάντα αντικειμενικό κριτή και γνώστη των ποιητικών πραγμάτων! Σε ευχαριστώ!
Στέλνω τα φιλιά μου και την αγάπη μου!
Δημοσίευση σχολίου