Είναι τα όμορφα περιβάλλοντα μιας χαράς
Που δεν μας ανήκει. Κιόλας. Οι απρόσμενες εξηγήσεις μου, οι αμήχανες, που εγώ
δεν έχω άλλες αντοχές και ‘’κολλάω
σαν στραπατσαρισμένη μαριονέτα και αποσυντίθεμαι
Κίτρινος σαν από αφηνιασμένο πυρετό.
Οι σκέψεις μου τολμηρό μεγάφωνο που γι’ αυτό ποτέ δεν φοβήθηκα, οι τρανταχτές επιθυμίες μου·
ένα σκαλοπάτι από μια λύτρωση να απέχω, όμως
Με εμποδίζει πάντοτε μια αστραπή.
Ταπεινά προσβλέπω στον θάνατο,
έξω από κάθε πανικό μου.
Δίχως ήχο αντηχώ- στο θέατρο μιας λύπης που ξεφούσκωσε,
Και τώρα είναι περιρρέουσα χαρά!
Γυρεύω την γαλάζια νότα -ξημερώματα που το πουλί
με δασκαλεύει αισιοδοξίες-
Διαβάζω πάλι τις αράδες μου, όλα καλά τα ελησμόνησα,
Στην κοφτερή απόληξη του όρθρου, όλα καλά τα είδα
Και συναπάντησα την μέρα στο ξεδίπλωμά της,
Ορθία και αγέρωχη
Να διαστέλλεται σαν ένα σύμπαν που θεότητες δεν περιέχει
Ούτε ανάγκη έχει από τέτοια πια-
Μόνο που ζεύεται την καθαρή προοπτική του
Να με συντρίψει αποφασισμένο και να συντριβεί…
Αθήνα 3/1/2023
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
... Να με συντρίψει αποφασισμένο και να συντριβεί… 01-03-23 Αθήνα ...
Από μένα,
και τα δύο απορρίπτονται!
Η Δημιουργία του Νου είναι Ευλογία.
Οι αστραπές, δεν διαρκούν για πολύ. Τυχεροί όσοι τις ενστερνωθούν.
Η Ποίηση αγάλλεται.
Εμείς,
απλά, είμαστε οι δέκτες της.
Ευχήσου,
να μη στερεψει.
Άλλωστε
κι ο Πλάτωνας
είχε προβληματιστεί ...
(Πρόσεξε το προηγούμενο σχόλιο-επεξήγηση ...)
Άσε τους "νεογνούς"
να αυνα@@ζονται!
Σε φιλώ
Είναι βαθιά η συγγένειά μας του πνεύματος- τίποτα δεν μπορεί να την ταρακουνήσει· ποιος ενδιαφέρεται για τους παρείσακτους; Τράβα τον δρόμο σου και άσε τον κόσμο να λέει..(Δάντης)..
Δημοσίευση σχολίου