Όπως ο ύμνος…

Έσω πυρακτωμένος και ολόφλογος, αυθεντικός
Και σίγουρος, είσαι ποιμένας των ονείρων.
Σκούρυναν όλα, με μπερδεύουν, κανείς δεν λέει αλήθειες, κακοφορμίζουν οι κοσμοθεωρίες μας, ξανοίγομαι σε ασύμμετρα σύνολα, βλέπω να είναι αδηφάγα τα ταμεία, αυτό το ευανάγνωστο παιχνίδι το μέσα μου
Είναι το απόλυτο πάθος που με οδηγεί
σε αδιέξοδα-
Τρομακτική ανασφάλεια, όλα πλάστηκαν
για να μας κάνουν ευάλωτους,
Μια άρνηση ζητά της κατάφασης την στολή,
Πλάθω ιδέες που εκκινούν από την όψη την τρομερή σου!..