Ιός ο μπελαλής λοιπόν και βάλε…

Θα χορέψουν πάνω απ’ το πτώμα του ντουνιά οι οικονομίες
Θα προδώσουν για να προδοθούν,
Φαιδρά λογάκια θα μου στήσεις στην παράσταση
Όλα απάτη θα είναι
Όπλο σου η αγκύλη που άνοιξες
Μην βήχεις πάνω απ’ το πτώμα της Άνοιξης
Ποιά λουλουδάκια θα αντέξουν στην πολιορκία των φλεγματικών;
Νοσοκομεία που ταλαιπωρούν τον ντουνιά
Τσατισμένοι αιώνες τώρα ξεσπούν να μας αφανίσουν
Νοσούν οι ψυχολογίες κι οι μνήμες μας
Όλα γύρω νοσούν-
Κοίτα απροστάτευτο που σε αφήνει το σπιτάκι σου!
Μέσα του πια κουκούβισες και σε τρώνε οι φόβοι
Σε αποφλοιώνει η Ανάγκη σου να αναπνεύσεις
Μα η τσουκνίδα του αέρα θα σου σφίξει τον λαιμό.
Φαινόμενα απίστευτα των φαινομένων
Τσαλαβουτούν την έκπληξή σου στην μηδενική ουτοπία
Φοδράρεις την λύπη σου με την μελαγχολία που σου έχει μείνει
Είσαι ο μόδιστρος της ιταμής πραγματικότητας!
Να που ένα μικρό μικρότατο στοιχείο ανύπαρκτο
Ρουφά από την ύπαρξή σου και σε αναστάτωσε-
Να που ο πλανήτης υποκλίνεται στο απώτατο Μηδέν
Αφήνοντας τα νώτα του ακάλυπτα να τα πυροβολούν σε ανίερους πολέμους…