Ατμοσφαιρικό δόκανο…

Βουκέντρα στον τένοντα που με παιδεύει
Βουκέντρα στην κοιλιά των νεφών,
βουκέντρα να αρχίσει η ψιχάλα το ρέκβιεμ της βροχής,
-ωστόσο απαλαίνουν τα ατμοσφαιρικά πάθη και ανεκτίμητος είναι ο δροσερός αέρας
Που ξυπνά τα πνευμόνια μου· υπάρχει
ένα ψηλαφητό στόλισμα άνοιξη να είναι η επιθυμία μας και λαχανιασμένα
να πάμε στο λιβάδι των οράσεων·
Σχετίζονται τα φυτά με τον βάρβαρο βασιλιά του νερού·
Κλέβει χαρά το λυπημένο δόκανο της αστραπής και στα μπουμπουνητά αναγνωρίζεται η θεϊκή αυταπάτη·
Στο σάλιο των ζώων η ψυχή του χόρτου που κόπιασε να είναι αρεστό προς βρώσιν
Στην ατμόσφαιρα του προαστίου η φωνή που πνίγηκε και γέμισε η ζωή καθεστηκυία αγωνία…