Ούτε ο ήλιος..

Χτίζουν συνείδηση ζοφερή με καπνογόνα και σαχλαμαρένιες τυμπανοκρουσίες

Βλέπω το μίσος τους, την αθεράπευτη δίψα

για άγνοια

Σιγά που θα κατανοήσουν το χάος

Που τυλίγει τις ζωές τους και τις φαρδιές πεδιάδες

Που γίνονται σκηνή ενός θεάτρου που γέμισε πόνο

Και φοβισμένους φτωχούς.

Όταν ξημερώσει ο κάβουρας της Ιστορίας περπατά λοξά στις κοίτες του ποταμού

Ψάχνοντας να χωθεί κάπου για ασφάλεια. Ούτε ο ήλιος είναι παρηγοριά όταν κινούνται όλα εχθρικά τριγύρω-

Ούτε ο ήλιος..