Συμβάντο…

Ψυχογραφείς κι ένα ίχνος από φευγαλέα σκέψη αφήνει το σάλιο της επάνω στα πλακάκια σαν
Ο γυμνοσάλιαγκας που αραδίζει ύστερα απ' την βροχή.
Τα άνθη κοιμήθηκαν κάτω απ' τις λεμονιές.
Ο μήνας τελείωσε.
Η χλωροφύλλη αγαπά τα στιλπνά φύλλα του δέντρου και ζεύεται το γενναίο φωνήεν της να βρεθεί κάτω από της έμπνευσης την ακρότητα.
Εγώ- σε διαβάζω σαν πάντα εγώ.
Ο χρόνος χλιμιντρά μες την ζωή μου σαν βουκεφάλας του αίματος και που αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση και ποδοβολητό..