Ο χρόνος όλα τα υπέσκαψε.

Στην μεριά που συναντώνται οι θάλασσες

ο ουρανός βοά πίσω από τις συγκρούσεις των χρωμάτων.

Στα ρολόγια ο κύβος ερίφθη’.

Ο χρόνος όλα τα υπέσκαψε.

Μένει το ποίημα μου γυμνό κι αποδεκατισμένο

Σαν σύνταγμα τυφλό στο μέτωπο της θλίψης.

Μου χρωστούν ευτυχώς δεν χρωστάω:

Λουλούδια οι άνεμοι και ευτυχία οι μέρες.

Κρατώ την υπόσχεση: μένω

εδώ

Τελευταίος των τελευταίων που θα διαβούνε 
το σύνορο

Που ορίζει κι ας με πίκρανε πολύ η πατρίδα.