...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Νοεμβρίου 2012

Τρέμουν λόγια στον αέρα, τρέμουν καρδιές-



Απέναντι από τις μαχητικές λεύκες ένα ποτάμι με βρώμικο νερό
Κατεβαίνει όπως συνεχίζεται η πόλη
Ως το λιμάνι που εκβάλουν όνειρα και αποχωρήσεις.
Πριν ξημερώσει, μια
νύστα σέρνεται επί των πραγμάτων.
Νταλίκες έρχονται και πάνε
Κοντά στην λαχαναγορά
Οι δρόμοι οδηγούν στον άγνωστο προορισμό αμφιβολίας.
Λαχαναγορά πολύ νωρίς τα ξημερώματα- τα χρώματα λείπουν,
Η συνοικίες γύρω γύρω μάχονται για να συσπειρωθούν
Οι κάτοικοι των ονείρων μ’ εκείνους που φτωχικά διαβιώνουν.
Ρυθμίζονται οι φανοστάτες η πόλη τελαλίζει την εμπορική της διάσταση.
Τρέμουν λόγια στον αέρα, τρέμουν καρδιές-
Θεωρητικά αυτό που λείπει είναι αυτό που περισσεύει κάποτε.
Εξέχει απ’ το πορτοφόλι του Θεού
Το νόμισμα των ελπίδων μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου