Εσύ αν αντιμιλήσεις με φως εγώ θα αποκτήσω μια αγκιτατόρικη λεβεντιά που δεν γερνάει..
Είσαι ο μέντορας που άφησε όλον τον παρά του στον βωμό της λεξίποδης άνοιξης.
Σε έφτασα αφαιρώντας βάρος από την ψυχή μου.
Με έκαψες προσθέτοντας στην ψυχή σου κι άλλη φωτιά.
Τώρα ας πνεύσει φευγαλέος αναντίρρητος άνεμος.
Ας ευωδιάσουν οι μυρσίνες.
Πίσω από τις πικροδάφνες, εκεί στο πλάι του δρόμου,
Βαδίζω και δεν βαδίζω, έρχομαι και δεν έρχομαι σε σένα..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
"...εγώ θα αποκτήσω..."
Δεν συνεργάζεται το ΘΑ μαζί σου, Στρατή...
πάντα το ποίημά σου ρέει σε έναν Επικίνδυνο Ενεστώτα...
Σε φιλώ...
Κάκια
ωραία που με "τάπωσες!"
μπορεί και νάχεις δίκιο..
Φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου