Σεργιάνι στο κορμάκι σου, το πιο λαμπρό ταξίδι
Στην κοιλιά σου
που σκιρτά όπως το άγγιγμα να θέλει
Της κάψας μου.
Μιλούν της επιδερμίδας σου οι εξάψεις.
Δώρο του αίματος του πάθους και του νου. Αναψο-
Κοκκινίζει το χαρωπό στήθος σου
Κλείνοντάς με σε μια μονοσήμαντη έλξη
Που μ’ εγκλωβίζει στο θαλάμι σου
μάγισσα, λέαινα, φοβερή μου ειμαρμένη..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου