Οι δύο που είμαι: Ο ένας
αξιώνει σιωπές να τον περιστοιχίζουνε·
Έχει λόγια
μόνο με τα πουλιά·
Θέλει θεού αγρύπνια στην υπομονή του·
Δεν ξέρει να υποκρίνεται, είναι κρουνός
που οι λέξεις του αναβλύζουν-
Και μες την γούρνα του λευκού χαρτιού
εγγράφει ύμνους που ένας άγγελος υπαγορεύει.
Ο άλλος
κοσμικός σκύλος
γαυγίζει ολόγυρα. Να φοβερίσει μόνον.
Καταβάθος φτωχός. Ανοίγει την πόρτα και βγαίνει
συνέχεια μέσα σ’ ένα όνειρο. Σχεδόν εξηγεί
την παρουσία του με μια ελπίδα μόνο.
Κι οι δυο μέσα μου ακριβαίνουν
την απόφαση να πεις σ’ ένα λουλούδι μυστικά
κι οι άνθρωποι να μην αλήθεια σε καταλαβαίνουν!
18.5.2008
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου