Απορυθμίζεται κι εκείνο το ρολόι μου..
Πού θα οδηγηθούμε αν σβήσουμε ήλιο;
Με κράτησε η ποίηση με άφησε αγνό
Να ελπίζω σ’ αυτά τα καλύτερα.. Αν αρνηθείς το φως μου
Ζήσε γυμνάζοντας το σκοτάδι να σου υπακούει.
Είδα τα λουλούδια να ομονοούν με την θαλπωρή των χρωμάτων.
Οι λέξεις ήταν επαναστατικοί ουρανοί.
Από φιλί σε φιλί σε έμαθα με έμαθες ψιθυρίσαμε τις ψυχές μας.
Κι αν χάσουμε αυτή την μουσική
Είτε υπάρξω είτε υπάρξεις πλάι σε άλλους θα είναι ένα μυστικό θλίψης..
2 σχόλια:
Ξέρεις....
μόνο μεσα στο Γυμνασμένο Σκοτάδι
έχει Αξία το ...Φως...
Φιλιά... Φως....μιας Νύχτας αξημέρωτης....
Κάκια
ξέρεις
αυτός που ζητάει το φως ήδη ξέχασε τι θα πει σκοτάδι..
έρχεται σαν ηλιοτρόπιο στο φως..
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου