Από κάθε γιορτή απουσιάζω..

Εύγλωττα-
από κάθε γιορτή απουσιάζω..
κάθε στίχος
με χρησιμοποιεί για να υπάρξει..
είμαι καταδικασμένος αθώος..
συλλαβίζω εναγώνια μια προσωπική ερημιά!

Τα χέρια μου
πιάνουν το τίποτα, το συνθλίβουν-
Είχα τόσο δυνατά μπράτσα, τελικά; Και το λίγο
τραγούδι που ξέρω από έναν μακρύ,
αργόσυρτο σκοπό που εκτείνεται ως το αύριο, τώρα είναι
ένα γεωμετρικό σχήμα που το εμβαδόν του
είναι μία διάθεση ψυχής
να επιβιώσει…