Ένα αμφίβολο κάτι που τραμπαλίζεται κάτω από την ζέστα που
δεν λέει να πάψει.
Ο Σεπτέμβριος, η λιακάδα, το μεσημέρι.
Πράγματα που χάνουν το ειδικό τους βάρος πριν μεταγλωττιστούν
στην καθομιλουμένη των πουλιών.
Σαν ψαλμωδία ο αέρας. Βουίζει κάτι λίγες στιγμές κάτω από
τις φιστικιές.
Η σκέψη μου εξαερώνεται και γράφει ατασθαλίες κάτω από το
γαλάζιο που λειτουργεί σαν ένας ιδανικός δυναμίτης.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Το γαλάζιο μας ξεσηκώνει τις αισθήσεις μας φρεσκάρει το ''είναι΄΄ μας και ανανεώνει τις σκέψεις..υπέροχο!καλό σου απογευματάκι φίλε μου!
Kate'sCakeBox
Να είσαι καλά κι εσύ και να γράφεις..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου