Η νύχτα…

Διαδικτυακή φενάκη – η μοναξιά πώς γεφυρώνεται

Και να έχει αντένες;

                               Το βράδυ έφτασε πίσω απ’ τα κλωνάρια των δέντρων

Και έντυσε την μελαγχολία μου με χρώματα ευθυμίας.

Από τα πλήκτρα στην αμφισβήτηση κι από την οθόνη στο τρέχον μέτρο μιας επικοινωνίας που κάπου χωλαίνει…

Αναζητώ τις τελείες μου.

Αυτές που δηλώνουν ατέλειωτο νόημα και βαθυκύμαντο αίσθημα.

Αναζητώ να αναζητώ.

                                 Η νύχτα ανοίγει διάπλατα τα σκέλια και συνουσιάζεται με τον ειρμό των αστεριών..