Είναι
μοναχικός ο λύκος μου κι απ’ την αγέλη
έφυγε περπατά σε δικά του λημέρια.
Στην άγρια
βλάστηση μέσα, στον άγριο καιρό κι
είναι συνηθισμένο από κάψες το κορμάκι του.
Ας μην
φάει μέρες, ας μην πιεί ας σκοντάψει
στην πέτρα ο ουρανός ας μην του είναι
φίλος, ας τον οργώσει η κακούργα
ερημιά.
Έχει κουράγια
η ψυχή του, έχει υπομονή να λυγίσει τα
σίδερα και να του βγει σε κέρδος
ο καιρός
κι ο γαλανός κρύος αέρας..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Οι μέρες περνούσαν. Διάβαζα την σιωπή... SP
...ωραίο ζώο
και σκληρό!
Ώρες-ώρες
του μοιάζω ενάντια στην πραγματικότητα...
Φίλησέ μου το "λυκάκι" σας.
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
να είσαι καλά Υιώτα μου!
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου