Πίνεις το χρώμα του ήλιου σαν μια παραφυάδα που γεννήθηκε
από μια λαμπερή παρακμή…
Η εσθήτα σου
έρμη μες τον καλόγνωμο αέρα
μαγνητίζει τα δόρατα της ανταύγειας στις τολμηρές πτυχές της.
έρμη μες τον καλόγνωμο αέρα
μαγνητίζει τα δόρατα της ανταύγειας στις τολμηρές πτυχές της.
Εδώ σε έχω! Ανάμεσα
στο φως και την αστραπή,
στην διάρκεια του λίγου και του πολύτιμου, εδώ σε έχω
στην διάρκεια του λίγου και του πολύτιμου, εδώ σε έχω
σχεδόν κάτω απ’ την επήρεια της θάλασσας ή του κήπου
την ορθοδοξία που πλουταίνει
τα ωραία τριαντάφυλλα
τα ωραία τριαντάφυλλα
χιλιόδοξη,
δικαιωμένη,
φτάνοντας
δικαιωμένη,
φτάνοντας
στο λιβάδι το ένα
του ουρανού όπου δεν έχουν πέραση
οι ανούσιες σοφίες…
οι ανούσιες σοφίες…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κάτι φορές έκλαψα πάνω σε μία λέξη που την είχα κι όμως μου έλειπε.
Μπορεί η ποίηση να σκηνοθέτησε κοντά μου ωραία, αλλά και εγώ πολύ της δόθηκα.
Έφυγα από τις συμμορίες, έφυγα. Πουθενά δεν ανήκω
παρά μόνο σε ένα άγουρο φεγγάρι
που κάνει την ανάγνωση της νύχτας
παιχνιδάκι στρωτό... SP
...
kai
είναι φορές που κι εγώ μετανιώνω...
μα
κι εγώ μιλώ με τις λέξεις που με κυβερνούν...
και μένω ανάμεσα στο πουθενά και στο τώρα...
Γνωρίζω για τις λέξεις που πλάθουν κάθε σου κίνηση και πάντα περιμένω την επόμενη εικόνα...
Πάντα με την αγάπη μου, χαιρετισμούς
σε όλους σας,
Υιώτα
μιλώ με τις λέξεις που με κυβερνούν...
ωραία το είπες! Τι άλλο να πω;
Φιλιά και χαιρετίσματα!
Δημοσίευση σχολίου