Στην Ναύπακτο
ο ουρανός τανύζει το τόξο του ανασκευάζοντας την όραση σε αναζήτηση που
καταλήγει χρεωστική.
Πιο κάτω,
τα ηνία της ρέμβης τα κρατά η αιώνια θάλασσα.
Άφθαρτο
σύμπαν μηδέν άγαν κι αυτής της ψυχής.
Ξέρω το
πνεύμα που είναι λεπτεπίλεπτο και καρφιτσώνεται επάνω στα ασκητικά πεύκα και
των πλατάνων τις πλάτες ντύνοντας το τοπίο με ένα λούστρο χαράς…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου