Η μέρα που πέρασε..

Αφήνω ένα χνάρι στο νερό αφήνω μια παρουσία στην υδάτινη φλυαρία

Το φως παίζει επάνω του σαν ένα μαχαίρι άπεφθα καθαρό

Οι νομοτέλειες τηρούνται

Το ένα αγαπά τον πληθυντικό του το λίγο αποσκιρτά προς το πολύ

Οι μέρες φιλονικούν προς τον ανοικτό ορίζοντα των κι άλλων ενδεχομένων

Μια πέτρα ξεκολλά από τον βράχο μιας ανάμνησης

Μια πέτρα κυλά προς τον γκρεμό του γιαλού, προς το γλιστερό αφιόνι του χαμού

Ένα σμήνος πουλιών χτυπά τα φτερά του για ελευθερία ρόδινη

Ένα ατέλειωτο σημάδι από πυγολαμπίδα γράφει, 
όταν νυχτώνει, την επωδό μιας μέρας που πέρασε..