Πίσω απ’ τις ρητορείες…

Τι να πρωτοπώ; Ποτάμι του λεξιλογίου που σκηνοθετεί μέσα μου

σαν ένα θέατρο τρομερό- κι εγώ

που υποψιάζομαι μουσικές, άοκνος, περιπατητής

στον κήπο των ονείρων, εντοπίζω την τριανταφυλλένια μου

ντυμένη μες τα τούλια της έκστασης, να κάθεται

στου πηγαδιού το πεζουλάκι και να ακυρώνει

την άβυσσο

μόνη αυτή  

και μέγα το σύμπαν

μόνος εγώ  

κι οι λέξεις σαν χείμαρρος

Τι με διώκεις Πνεύμα των οράσεων, τι με κυνηγάς;

ψάχνω τον καλό εαυτό μου, ψάχνω

ποιός είμαι ο ερημίτης που του κόπηκε η φωνή

κοιτάζοντας το θαύμα του κόσμου..

Βεβαιώνω τις Αλήθειες που κουβαλάει ο Άνθρωπος

του θείου εντεταλμένος, βεβαιώνω

το Μικρό που αγωνίζεται να γίνει
Μέγα

πίσω απ’ όλες τις αδιαφόρετες πικρές ρητορείες…