Άκακο ζώο.
Ακούμπησε το μουσούδι του στα πόδια μου
και
περίμενε ένα χάδι κι ένα μου βλέμμα.
Τις άλλες
ώρες γυρνούσε ξωπίσω μου
Ιχνηλατώντας
τον ίσκιο και την μοναξιά μου που έτρεμε
σαν μαριονέτα
πάνω στα πλακάκια.
Οι μέρες
περνούσαν. Διάβαζα την σιωπή
Σαν ο
μετεωρολόγος που ανιχνεύει τα σημάδια που θα πουν για τον καιρό.
Οι φιλίες
καλά με κρατούσαν.
Ήμουν ο
απόλυτος.
Ο αριθμός
που με άλλους δύσκολα και οδυνηρά ζευγαρώνει.
Άκακο ζώο.
Ήταν η
συντροφιά μου, ήταν η καρδούλα μου!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
... λες να κουράστηκε και ...πάει για λίγες διακοπές;;;
Στρατή μου,
δεν αντέχω να "δένομαι" με φίλους κατοικίδιους
-έχω όμως δυο καναρίνια!!!!!!!!
Λυπάμαι, και αυτό πονάει διαφοροτρόπως...
Σας φιλώ,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Όλα τα δεσίματα πονάνε στην ζωή Υιώτα-
Αλλά τι να κάνουμε που τα θέλει η ψυχή μας;
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου