Όσα
μάνταλα να βάλεις θα ξεκλειδώσω
και θα βγω
γιατί
είμαι ο μάγκας που περπατά ανάμεσα από τις σερπαντίνες
της
βροχής, ανοίγω τρύπες
εαυτού μες
την ψυχολογία σου, εγώ ο ρεμπέτης
κι εγώ ο
τιποτένιος, ο αποφασισμένος
όμως να κλέψω
την καρδιά σου
και να την
τραγουδήσω
στα βαθιά
μεσάνυχτα
Λουλουδένια,
κεχριμπαρένια μου
Γυναίκα
μου που ζήλεψες
αυτό που
δεν υπάρχει
κι εγώ θα
κλέψω ένα άστρο να στο βάλω στα μαλλιά
για να σε
βασανίζει η μελαγχολία τ’ ουρανού
και του
Σεπτέμβρη
το αγιάζι..
το αγιάζι..
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Στρατή μου!!!!!!!!!!!!
Το διάβασε;
Αν 'οχι' ακόμη, κάνε το αντίγραφο και βάλτο με ένα λουλουδιασμένο αστέρι στα χέρια της, ...
Κοσμοπολίτη μου, εσύ,
η νύχτα δεν κρατά για πολύ, αφού επιστρέφεις με ανοιχτή αγκαλιά και τρυφερή καρδιά...
Φαντάζομαι τα υπόλοιπα...
Δώσε της φιλιά κι από μένα,
Υιώτα
"αστοριανή"
ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου