Στην Μαριάννα μου…

Όσα μάνταλα να βάλεις θα ξεκλειδώσω

και θα βγω

γιατί είμαι ο μάγκας που περπατά ανάμεσα από τις σερπαντίνες

της βροχής, ανοίγω τρύπες

εαυτού μες την ψυχολογία σου, εγώ ο ρεμπέτης

κι εγώ ο τιποτένιος, ο αποφασισμένος

όμως να κλέψω την καρδιά σου

και να την τραγουδήσω

στα βαθιά μεσάνυχτα

Λουλουδένια, κεχριμπαρένια μου

Γυναίκα μου που ζήλεψες

αυτό που δεν υπάρχει

κι εγώ θα κλέψω ένα άστρο να στο βάλω στα μαλλιά

για να σε βασανίζει η μελαγχολία τ’ ουρανού

και του Σεπτέμβρη 
το αγιάζι..