Τίτλου μηδενός…

Διάφανη γαλήνη πάνω από την αυτοκρατορία των νεκρών.

Ακούραστη μέρα ακούραστη ώρα.

Χαίρομαι την χαρά μου χαίρομαι ο αφελής

Αν μη τι άλλο είμαι ειλικρινής και για τούτο κραυγάζω

Είναι η ψυχή μου που βοά είναι η ψυχή μου

Για τις αισθήσεις μου ο χρόνος μαλαματώνει τις νότες και σφυρίζει κλεφτά

Η νύχτα βρίσκει τα δέντρα σκυμμένα πάνω από το μνήμα των αγαλμάτων

Να ακούν την συναυλία των λουλουδιών και να γεύονται κρύο αέρα

Της μελαγχολίας.