Είμαι ο κτήτορας των ψευδαισθήσεων…

Η βροχή είναι κουρτίνα που βόσκει σύθαμπο τ’ ουρανού.

Η βροχή είναι δέος της σταγόνας και αγωνία να υπάρξει.

Στων κλαδιών την διακλάδωση

η ψιχάλα είναι ένας κόμπος που λύνεται από του Σεπτεμβρίου την σπάθα.

Λαιμητόμος το μεσημέρι καρατομεί από συνήθειο την ησυχία των πουλιών.

Ένα κομφούζιο από αυταπάτη και κρυστάλλινη διαφάνεια αφήνει τις μνήμες να περάσουν ως απέναντι

στην χαρά του μυαλού.

Έχω κι αυτό που δεν έχω.

Τόσο λιτά και τόσο εμπεριστατωμένα.

Είμαι ευτυχής: είμαι ο κτήτορας των ψευδαισθήσεων..