Μόνο τις ωραίες γυναίκες πιστεύω…

Η συμμορία των πουλιών που κράζει πάνω απ’ το κεφάλι μου

Γεμίζει την σκοτεινιά του ουρανού με έναν άξεστο θόρυβο

Από επίμονους παραχαράκτες

Της κατοπινής εωθινής μουσικής.

Όλοι οι ήχοι είναι το underground πρόσωπο της πόλης.

Λάρισα, κοιλιά της Ελλάδας, χαλαρό

Μουδιασμένο σύνορο μεταξύ

της επαρχίας και της πρωτευουσιάνικης του γούστου μας διαστροφής.

Ένας κίτρινος καπνός από παγωμένα χειροκροτήματα ντύνει
μια ματαιοδοξία που υφέρπει

Λουλακιά και βεβαιούμενη.

Μόνο τις ωραίες γυναίκες πιστεύω   που περπατούν

Ανάμεσα στην νύχτα που τελειώνει
και στην μέρα που έρχεται

Μ’ ένα βελούδινο τραγούδι που γράφεται

Ωραία από το τακουνάκι τους που ακούγεται
πα’ στα πλακάκια

της πλατείας:

Επανάσταση του θηλυκού που συνεχώς κατακτά…

                                                                      9.9.2014