Ζουν για να μας νανουρίζουνε τα παραμύθια
Εξάπτουν την φαντασία μας, περνούν στο μυαλό
Σαν υποβολή μιας όμορφης κατάληξης της πραγματικότητας.
Όταν η ζωή συμβαίνει όμως, όλα είναι αλλιώς.
Όλα είναι βραχνάς, ποζάρουν οι λεπτομέρειες
της καθημερινότητας
Αφήνοντας έκθετο τον ποιητή τους-
Υπάρχει τελικά ακόμα οδύσσεια..
Και το καθεστώς βρυχάται
Σαν λέοντας πεινασμένος
Και η Δευτέρα
είναι κι όμως, μια απουσία
Χωρίς θρησκευτικότητες
Τεθλασμένη
Που πέφτει στις σελίδες μου
Καταραμένα.
Ο θυμός είναι ένα λάβαρο που διαπραγματεύεται με
το λάθος
Οι μάζες πια δεν έχουν θυμό
Οι μάζες δεν κάνουν πια λάθος
Να που μας οδήγησε η εξέλιξη:
οι μάζες να μην κάνουνε λάθος
οι μάζες να μην κάνουνε λάθος
Να περιμένουν καρτερικά σαν πρόβατα την σφαγή
Και στο μαντρί δίπλα στο ματωμένο μαχαίρι
να παίζει την φλογέρα του ο άπονος τσομπάνος..
να παίζει την φλογέρα του ο άπονος τσομπάνος..
2 σχόλια:
Πόσο δίκιο έχεις!!!!
Διαχρονικά οι μάζες
δυστυχώς χειραγωγούνται!!!
φιλί ποιητή μου
Δυστυχώς έτσι είναι Ελένη μου!
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου